پیشینه استانداردگذاری حسابداری در ایران به اواسط دهه 1370 برمی‌گردد. در آن سالها، در پی فروکش کردن تندرویهای انقلابیون در زمینه اقتصاد، و همچنین، پایان یافتن جنگ هشت ساله ایران و عراق، به مرور موتور محرک اصلاحات اقتصادی و اجرای طرحهای عمرانی از سوی دولت روشن شد؛ که عمدتا نیازمند تامین مالی در گستره ملی و بین‌المللی بود. از اینرو، به مرور نهادهای حرفه حسابداری ایران توسعه یافتند. از جمله، با تصویب ماده واحده «قانون استفاده از خدمات تخصصی و حرفه‌ای حسابداران ذی‌صلاح به عنوان حسابدار رسمی» (21 دی 1372، مجلس شورای اسلامی)، پس از گذشت قریب به پانزده سال از انحلال کانون حسابداران رسمی (در سال 1357)، مقدمات راه‌اندازی جامعه حسابداران رسمی ایران (در سال 1380) فراهم شد.

در آن شرایط، سازمان حسابرسی (زیرمجموعه وزارت امور اقتصادی و دارایی) نیز که در اواخر دهه 1360 از ادغام چهار موسسه حسابرسی زیرمجموعه دولت (شرکت سهامی حسابرسی و موسسه حسابرسی سازمان صنایع ملی و سازمان برنامه) و نهادهای انقلابی (موسسه حسابرسی بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی، و موسسه حسابرسی شاهد) را‌ه‌اندازی شده بود؛ به استناد بند ۴ تبصره ۲ «قانون تشکیل سازمان حسابرسی» (۵ دی ۱۳۶۲) و مواد ۶ و ۷ «اساسنامه سازمان حسابرسی» (۱۷ شهریور ۱۳۶۶)، با راه‌اندازی کمیته‌ای تخصصی ابتدا نسبت به انتشار مجموعه‌ رهنمودهای حسابداری (سال 1379) - شامل بیانیه‌های شماره 1 تا 18، از جمله، ((نحوه ارائه صورت‌های مالی))، ((صورت جریان وجوه نقد))، ((شناخت درآمد عملیاتی))، ((حسابداری پیشامدهای احتمالی))، ((گزارش عملکرد مالی))، ((حسابداری تحقیقات و توسعه))، ((حسابداری پیمان‌های بلندمدت))، ((حسابداری کمک‌های بلاعوض دولت))، ((حسابداری مخارج تامین مالی))، ((حسابداری سرمایه‌گذاری‌ها))، ((حسابداری دارایی‌های نامشهود)) و ((نحوه ارائه دارایی‌های جاری و بدهی‌های جاری)) (مصوب مجمع عمومی سازمان حسابرسی مورخ 31 تیر 1377 و 12 آذر 1377) - و سپس مجموعه استانداردهای حسابداری (سال 1380) اقدام کرد.

از همان سالها تا کنون، مبنای استانداردگذاری سازمان حسابرسی برای حسابداری ایران، مبتنی بر ترجمه، و در مواردی بسیار معدود، بومی‌سازیِ استانداردهای بین‌المللی حسابداری (IAS)، و بعدها، استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) بوده است (برای اطلاعات بیشتر درباره پیشینه استانداردگذاری بین‌المللی توسط IASC و IASB و فهرست IASها و IFRSهای تدوین‌شده توسط این دو نهاد استانداردگذار بین‌المللی (از 1973 تاکنون) به این صفحه(اینجا) مراجعه کنید).

از سال 1397 نیز در راستای اجرای پروژه ملی همگرایی کامل استانداردهای حسابداری لازم‌الاجرا در ایران و استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) اصلاحات گسترده‌ای در مجموعه استانداردهای حسابداری لازم‌الاجرا در ایران انجام شده است (اطلاعات بیشتر). به‌گونه‌ای که، در حال حاضر بخش بزرگی از این استانداردها، و همچنین، ساختار گزارشگری مالی واحدهای تجاری در ایران، منطبق با استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) است. 

برای دیدن فیلم مستند «IFRS در ایران» (ساخته محسن قاسمی) بر روی پوستر بالا کلیک کنید

در این شرایط، حسابداران حرفه‌ای شاغل در موسسات حسابرسی و کسب‌وکارها، اگر طی سالهای اخیر همگام با این اصلاحات گسترده اقدام به آموزش مناسب نکرده‌ باشند، نیازمند بروزرسانی دانش خود در زمینه بکارگیری این مجموعه بزرگ و پیچیده استانداردهای حسابداری هستند. به همین دلیل، تمرکز اصلی ما در آکادمی آموزشی بر تولید محتواهای آموزشی مرتبط با این استانداردها است. در این ارتباط، علاوه بر تولید مجموعه کامل ویدئوهای آموزشی «استانداردهای حسابداری» (شامل 160 ویدئو به مدت 82 ساعت) - که در حال حاضر، تنها مجموعه کامل ویدئوهای آموزشی استانداردهای حسابداری لازم‌الاجرا در ایران به زبان فارسی است - در این بخش از وبگاه آکادمی نیز به ارائه توضیحاتی مقتضی درباره هر یک از استانداردهای حسابداری لازم‌الاجرا در ایران پرداخته‌ایم.:

درباره استانداردهای حسابداری کنارگذاشته شده طی سالهای گذشته: 

• استاندارد حسابداری 6 «گزارش عملکرد مالی» (لازم‌الاجرا از 1380 تا 1397)
• استاندارد حسابداری 7 «حسابداری مخارج تحقیق و توسعه» (لازم‌الاجرا از 1380 تا 1385)
• استاندارد حسابداری 14 «نحوه ارائه داراییهای جاری و بدهیهای جاری» (لازم‌الاجرا از 1380 تا 1397)
• استاندارد حسابداری 19 «ترکیبهای تجاری» (لازم‌الاجرا از 1380 تا 1399)
• استاندارد حسابداری 23 «حسابداری مشارکتهای خاص» (لازم‌الاجرا از 1381 تا 1399)

   همه چیز درباره IFRS